Hé ho, lets go!

Een verslagje van 2 weken deze keer, wel een beetje laat... Deze 2 weken waren erg verschillend. De eerste week was erg koud en de tweede week was dan weer erg warm. De eerste week was zo koud dat het echt noodzakelijk was om warme kleren aan te doen om ‘bevriezing’ te voorkomen. Handschoenen, mutsen en sjaals waren onmisbaar voor de kinderen. Dat was voor ons dan weer te veel ;)
Week 1:
Het was een drukke week. We hebben voor de eerste keer een volledige week ogen werken. We kunnen jullie vertellen, het is vermoeiend!! Enkele spannende gebeurtenissen van deze week:
• Een vallende baby uit de vagina van een vrouw (7de kind)
• Enkele reanimaties van baby’s
• Bloedende moeders na de bevalling
Buiten onze uren om konden we ons vermaken met 2 goodbye party’s van Philippe, de Belgische student arts. Dat was erg gezellig! We leerde er veel artsen kennen waardoor we nu wat meer mensen kunnen begroeten in het ziekenhuis. In het weekend gingen we naar Msinga top met echt een GEWELDIG uitzicht. De rit heen en terug was op zich al een leuke belevenis. Met 15 mensen zaten we in een auto waar normaal 7 personen veilig in vervoerd kunnen worden. Tijdens de rit terug konden we genieten van een prachtige zonsondergang over de bergen. Ook de eerste verbranding was dit weekend een feit. Een wandelingetje naar het shoppingcenter kleurde ons als kreeften.
Op zondag gingen we voor het eerst ‘succesvol’ naar de kerk. Uitgedost in onze goede kleren vertrokken we. Aangekomen bleek er een begrafenis plaats te vinden i.p.v. een dienst en besloten we om met een groep naar een andere kerk te gaan. Achterin een truck, genietend van prachtige uitzichten met de wind in onze haren reden we naar een klein kerkje. Daar zitten de mensen op plastic stoeltjes in een cirkel. HEERLIJK. De sfeer was erg gezellig en de gezangen wonderschoon, althans voor het half uurtje extra dienst die ze voor ons hielden omdat we te laat waren.
Week 2
Deze week was erg saai. Het leek wel of de vrouwen niet wilden bevallen! Ze kwamen zelfs niet om na te gaan of ze al dan niet in arbeid waren. Wanneer er toch vrouwen kwamen opduiken leken ze wel gedoemd voor complicaties! Langs de andere kant was het ook wel fijn om meer tijd te hebben voor de enkele vrouwen die kwamen bevallen. We konden hen ondersteunen en begeleiden zoals we gewoon zijn vanuit België. De vrouwen vinden het anders echt fantastisch en appreciëren het erg als we tijd vrij maken. Dat is voor ons het aller belangrijkste.
Donderdag was Nienke jarig. De kinderen hebben voor haar gezongen. Ze heeft kaarsjes mogen uitblazen en we hebben het ziekenhuis getrakteerd met zelfgemaakte cake. Lekker!
Zaterdag zijn we een grote wandeling gaan maken op tot aan de top van de berg. Ook daar konden we genieten van een geweldig uitzicht. Natuurlijk moesten we ook zien wat er achter de berg lag… PRACHTIG! Daarna zijn we bezig geweest met de voorbereidingen voor de braai (bbq) die we hielden voor de verjaardag van Nienke. We hadden een heerlijke aardappelsalade en pastasalade gemaakt. Nienke heeft leuke cadeautjes gekregen en het was een gezellige avond samen met de kinderen en de vrijwilligers.